MATERIAŁY ARCHIWALNE

Kazimierz Idaszewski

Lata urzędowania: 1945

Został powołany na pierwszego dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej. Funkcję tę objął w Krakowie w chwili powołania Politechniki Śląskiej i pełnił ją przez pół roku do lipca 1945 roku, kiedy przeszedł do Wrocławia, gdzie organizował Wydział Elektromechaniczny Politechniki Wrocławskiej. Prof. Kazimierz Idaszewski urodził się w 1878 r. w Nochowie, w województwie poznańskim. W 1903 r. uzyskał dyplom inżyniera elektryka i rozpoczął pracę w Szkole Politechnicznej we Lwowie. W roku 1904 obronił pracę doktorską na Politechnice w Brunszwiku, po czym podjął pracę w koncernie Siemens-Schuckert w Berlinie. W roku 1920 wrócił do kraju i otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, a w 1924 profesora zwyczajnego w Politechnice Lwowskiej, gdzie kierował Katedrą Pomiarów Elektrycznych, a później Katedrą Maszyn Elektrycznych. W czasie II wojny światowej prof. K. Idaszewski pracował na tym stanowisku do 1944 r. W roku 1944 przeniósł się do Krakowa, a następnie w roku 1945 do Gliwic. Ostatnie lata swojego życia, od roku 1945, spędził we Wrocławiu. Zmarł we Wrocławiu 14 stycznia 1953 r.

Wacław Günther

Lata urzędowania: 1945-1946

Prof. Wacław Günther urodził się 5 lipca 1884 r. w Siedlcach. Ukończył Wydział Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, uzyskując dyplom inżyniera mechanika. Studia kontynuował w Liége w Belgii, gdzie otrzymał w 1912 r. dyplom inżyniera elektryka. Od 1911 r. pracuje w Szkole Politechnicznej we Lwowie jako asystent, a od 1913 r. jako adiunkt. Począwszy od 1917 r. prowadzi wykłady z teorii maszyn elektrycznych na Politechnice Warszawskiej. W 1918 r. przechodzi do pracy w Instytucie Wojskowo-Technicznym, pełniąc jednocześnie funkcję adiunkta Katedry Miernictwa Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Od 1929 r. pracuje w przemyśle. W 1940 r. ponownie podejmuje pracę na Politechnice Warszawskiej uruchomionej jako Staatliche Technische Fachkurse. W 1945 r. przenosi się do Gliwic na stanowisko profesora kontraktowego Politechniki Śląskiej. W 1946 r. wyjeżdża do Wrocławia, gdzie obejmuje stanowisko profesora zwyczajnego w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej. Zmarł 9 lipca 1953 r.

Stanisław Fryze

Lata urzędowania: 1946-1948

Prof. Stanisław Fryze urodził się 1 grudnia 1885 r. w Krakowie. W 1911 r. rozpoczął studia na Oddziale Elektrotechnicznym przy Wydziale Mechanicznym Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Pierwsza wojna światowa i czynny udział w niej prof. S. Fryzego były powodem, że dyplom inżyniera otrzymuje dopiero w 1917 r. W 1923 r. uzyskuje dyplom doktora nauk technicznych za pracę pt. "Nowa teoria ogólnego obwodu elektrycznego". Był to pierwszy w Polsce doktorat z nauk elektrycznych. W 1925 r. obejmuje Katedrę Elektrotechniki Ogólnej na Politechnice Lwowskiej, gdzie pracuje do końca wojny. W styczniu 1945 r. został aresztowany przez NKWD i wywieziony do Donbasu. Jesienią 1945 r. wrócił do Lwowa, a w czerwcu 1946 r. przyjechał do Gliwic. Na Politechnice Śląskiej prof. S. Fryze objął Katedrę Podstaw Elektrotechniki, którą kierował do przejścia na emeryturę w 1960 r. W 1952 r. został powołany na członka tytularnego, a w 1957 r. członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. Zmarł 3 marca 1964 r. w Gliwicach.

Zygmunt Gogolewski

Lata urzędowania: 1948-1952

Prof. Zygmunt Gogolewski urodził się 1 maja 1896 r. w Warszawie, gdzie w 1914 r. ukończył Gimnazjum im. M. Reja z odznaczeniem "Maxima cum laude". W 1915 r. rozpoczął studia na Wydziale Elektromechanicznym Politechniki Petersburskiej. W 1917 r. wrócił do Warszawy i od 1918 r. kontynuował studia na Politechnice Warszawskiej, które ukończył w 1922 r. W latach 1923-26 był kierownikiem elektryfikacji budowanej Fabryki Lokomotyw w Chrzanowie, a w latach 1926-1939 pracował początkowo jako konstruktor, a następnie dyrektor techniczny Fabryki Maszyn Elektrycznych w Żychlinie. W 1932 r. obejmuje funkcję dyrektora technicznego centrali firmy Rohn-Zieliński, do której należała również Fabryka Maszyn Elektrycznych w Cieszynie. W okresie okupacji prof. Z. Gogolewski pracował jako nauczyciel języków obcych w Rumunii. W 1945 r. wrócił do kraju i objął funkcję dyrektora technicznego Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Elektrycznych. W 1946 r. podejmuje pracę na Politechnice Śląskiej, na stanowisku profesora nadzwyczajnego i kierownika Katedry Urządzeń Prądów Silnych, pełniąc równocześnie funkcję dyrektora Zjednoczenia Maszyn i Aparatów Elektrycznych, a następnie w latach 1949-1950 dyrektora Centralnego Biura Konstrukcyjnego Maszyn Elektrycznych. W 1952 r. prof. Z. Gogolewski objął kierownictwo Katedry Budowy Maszyn Elektrycznych, a w 1956 r. Katedry Maszyn Elektrycznych i funkcję tę pełnił aż do przejścia na emeryturę w 1966 r. W 1957 r. został mianowany profesorem zwyczajnym Politechniki Śląskiej. Prof. Z. Gogolewski zmarł 24 października 1969 r. w Gliwicach.

Zbigniew Jasicki

Lata urzędowania: 1952-1954

Prof. Zbigniew Jasicki urodził się 16 sierpnia 1915 r. w Zawadzie. W 1939 r. ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej. W czasie wojny był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie kieruje pracami projektowymi i budową pierwszej powojennej linii 110 kV łączącej Śląsk z Krakowem. W 1945 r. podejmuje pracę na Politechnice Śląskiej, a w kwietniu 1949 r. zostaje powołany na stanowisko kierownika Katedry Sieci Elektrycznych, którą organizuje od podstaw i którą kieruje do 1961 r. W 1961 r. prof. Z. Jasicki przenosi się na Politechnikę Poznańską, gdzie jest organizatorem i kierownikiem Katedry Nowych Źródeł Energii. W latach 1962-1969 prof. Z. Jasicki pełni funkcję rektora Politechniki Poznańskiej. W 1964 r. uzyskuje tytuł profesora zwyczajnego. W 1971 r. przenosi się do AGH w Krakowie, gdzie organizuje uczelniano-przemysłowy Instytut Nowych Konwersji Energii, którym kieruje przez 10 lat. Prof. Z. Jasicki zmarł 9 stycznia 2001 r. w Krakowie.

Antoni Plamitzer

Lata urzędowania: 1954-1955

Prof. Antoni Plamitzer urodził się w 1916 r. we Lwowie. Jest absolwentem Politechniki Lwowskiej (1939). W czasie wojny prof. A. Plamitzer pracował we Lwowie w Zakładach Elektrotechnicznych, w Polskiej Szkole Rzemieślniczej oraz brał udział w tajnym nauczaniu. W 1945 r. podjął pracę w Polskich Liniach Elektrycznych Dalekosiężnych w Krakowie, a następnie od 1 czerwca 1945 r. na Politechnice Śląskiej. Pracował kolejno jako starszy asystent (1945-1946), adiunkt (1946-1952), zastępca profesora (1952-1961) i starszy wykładowca (1961-1966). Od 1948 r. prowadził wykłady z maszyn elektrycznych. W 1966 r. zostaje przeniesiony do organizowanej WSI w Opolu i powołany na stanowisko docenta. Jest organizatorem i dziekanem założycielem Wydziału Elektrycznego WSI w Opolu; funkcję tę pełni do 1978 r. W 1984 r. uzyskuje nominację Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego na stanowisko profesora. Prof. A. Plamitzer zmarł 5 października 2001 r. w Opolu.

Tadeusz Zagajewski

Lata urzędowania: 1955-1956

Prof. Tadeusz Zagajewski urodził się 16 grudnia 1912 r. we Lwowie. Studiował we Lwowie na Oddziale Elektrotechnicznym Wydziału Mechanicznego, gdzie w 1935 r. uzyskał dyplom inżyniera elektryka. W latach 1936-1939 pracował jako konstruktor w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych w Warszawie. W latach 1940-1941 i 1944-1945 pełnił obowiązki asystenta Katedry Radiotechniki we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1945 r. przeniósł się na Politechnikę Śląską i rozpoczął pracę naukową w Katedrze Telekomunikacji. W 1946 r. uzyskał na Politechnice Warszawskiej stopień naukowy doktora nauk technicznych, a w 1954 r. tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1947 r. przejął kierownictwo Katedry Radiotechniki, przemianowanej w 1954 r. na Katedrę Elektroniki Przemysłowej. W latach 1956-1959 prof. T. Zagajewski pełnił funkcję prorektora ds. nauki Politechniki Śląskiej. W 1964 r. przechodzi wraz z całą katedrą na Wydział Automatyki i zostaje pierwszym dziekanem tego wydziału. W 1965 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1960 r. został powołany na członka korespondenta, natomiast w 1976 r. na członka rzeczywistego PAN. Był współorganizatorem Oddziału PAN w Katowicach. Pełnił obowiązki zastępcy przewodniczącego, a następnie przewodniczącego Oddziału. Prof. T. Zagajewski jest członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej; w latach 1972-1975 był jego przewodniczącym. Otrzymał też członkostwo honorowe Towarzystwa. W 1992 r. Senat Politechniki Śląskiej, w uznaniu Jego zasług dla rozwoju nauki polskiej i Politechniki Śląskiej, nadał prof. T. Zagajewskiemu tytuł doktora honoris causa.

Edmund Piotrowski

Lata urzędowania: 1956-1958

Prof. mgr inż. Edmund Piotrowski urodził się 12 sierpnia 1913 r. w Wilnie. W 1937 r. ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej, uzyskując dyplom magistra inżyniera. Bezpośrednio po ukończeniu studiów podjął pracę w zakładach przemysłowych na terenie Górnego Śląska. Lata wojny spędził w Żywcu. W latach 1945-1948 był kierownikiem Wydziału Elektrycznego Elektrowni Zabrze, a w latach 1948-1949 pełnił funkcję dyrektora technicznego Zakładów Energetycznych Podokręgu Będzin. Od 1945 r. podejmuje pracę w Zakładach Energetycznych Okręgu Południowego w Katowicach. W 1954 r. zostaje zatrudniony w Instytucie Energetyki i organizuje Zakład Systemów Energetycznych w Katowicach, będąc do 1959 r. jego kierownikiem. W latach 1959-1962 powołany zostaje na dyrektora Przedsiębiorstwa Montażu Aparatury Pomiarowej i Automatyki "Energoaparatura" w Katowicach. Równolegle z pracą zawodową i naukowo-badawczą podejmuje w 1951 r. pracę naukowo-dydaktyczną na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej. Kolejno pełni funkcje starszego asystenta, adiunkta, zastępcy profesora. W 1956 r. zostaje powołany na stanowisko docenta, a w 1966 r. Rada Państwa nadaje Mu tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1954 r. zostaje kierownikiem Zakładu Urządzeń Elektrycznych, a w latach 1956-1969 kieruje Katedrą Urządzeń Elektrycznych. Równolegle pełni przez kilkanaście lat szereg odpowiedzialnych funkcji we władzach Uczelni: oprócz funkcji dziekana jest zastępcą prorektora ds. studiów dla pracujących oraz zastępcą kierownika Ośrodka Metodycznego Wyższych Studiów Technicznych dla Pracujących. Zmarł 9 czerwca 1992 r. w Leśnej koło Żywca.

Edmund Romer

Lata urzędowania: 1958-1960

Prof. Edmund Romer urodził się 19 lutego 1894 r. we Lwowie. Studia wyższe ukończył na Politechnice Gdańskiej w 1927 r. Bezpośrednio po studiach organizuje własną firmę produkującą elektryczną aparaturę pomiarową, która ze skromnego warsztatu rozwinęła się w dużą firmę, zatrudniającą przed samą wojną 250 pracowników i w której wykształciło się wielu dobrych konstruktorów i technologów sprzętu pomiarowego. We wrześniu 1939 r. prof. E. Romer został zmobilizowany i wraz z wojskiem znalazł się za granicą. Do kraju wrócił w 1946 r. i podjął działalność w spółdzielni "Ognisko" w Bytomiu. W 1949 r. objął kierownictwo Zakładu Optyki i Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Śląskiej, który zorganizował i rozwinął. Od 1948 r. prof. E. Romer prowadzi na Politechnice Śląskiej działalność dydaktyczną, najpierw na Wydziale Mechanicznym, a później Elektrycznym. Na Wydziale Elektrycznym zorganizował laboratorium, a następnie Zakład Pomiarów Wielkości Nieelektrycznych. Był jednym z inicjatorów i organizatorów Wydziału Automatyki powstałego w 1964 r., na którym zorganizował i objął kierownictwo Katedry Miernictwa Przemysłowego. Prof. E. Romer jest autorem około 40 artykułów naukowotechnicznych, 12 patentów, 6 podręczników i skryptów. Jego książka "Miernictwo przemysłowe" była pierwszym tego typu podręcznikiem w kraju i jednym z pierwszych w literaturze światowej. Biorąc pod uwagę zasługi prof. E. Romera dla nauki, Politechniki Śląskiej oraz przemysłu polskiego, Senat Politechniki Śląskiej nadał Mu w 1985 r. tytuł doktora honoris causa. Prof. E. Romer zmarł 10 października 1987 r. w Gliwicach.

Mieczysław Pluciński

Lata urzędowania: 1960-1968

Prof. Mieczysław Pluciński urodził się 12 czerwca 1914 r. w Gozdawi k. Poznania. W 1937 r. ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej uzyskując dyplom inżyniera elektryka, magistra nauk technicznych. Do wybuchu wojny pracował jako kierownik w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej w Gdyni. Kampanię wrześniową 1939 r. kończy w niewoli niemieckiej, z której w 1943 r. ucieka do Anglii, gdzie wstępuje do Wojska Polskiego i awansuje do stopnia porucznika marynarki wojennej. W 1947 r. wraca do kraju i podejmuje pracę w Fabryce Materiałów Izolacyjnych w Gliwicach w charakterze kierownika biura technicznego i laboratorium. W 1951 r. został powołany na stanowisko zastępcy dyrektora Górnośląskich Zakładów Maszyn Elektrycznych. W 1953 r. zostaje przeniesiony do Zarządu Przemysłu Tworzyw Sztucznych, gdzie pełni funkcję głównego inżyniera i na tym stanowisku pracuje do września 1954 r. W 1948 r. podejmuje równolegle pracę na Politechnice Śląskiej, w której uzyskuje kolejne stanowiska od asystenta do profesora. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1971 r. W 1961 r. prof. M. Pluciński objął kierownictwo Katedry Miernictwa Elektrycznego, a następnie został dyrektorem instytutu, który powstał na bazie tej katedry. Funkcję tę pełnił do chwili przejścia na emeryturę w 1984 r. Prof. M. Pluciński zmarł 23 kwietnia 1987 r. w Gliwicach.

Zygmunt Nowomiejski

Lata urzędowania: 1968-1973, 1982-1985

Prof. Zygmunt Nowomiejski urodził się 18 listopada 1922 r. w Rybniku. Jako ochotnik brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Koniec wojny zastał Go w Anglii, gdzie w 1945 r. zdał maturę i ukończył podchorążówkę wojsk łączności. Studia rozpoczyna w 1945 r. na Wydziale Elektrycznym Heriot-Watt College w Edynburgu. W 1948 r. wrócił do kraju i kontynuował studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej. W 1951 r. uzyskał dyplom magistra inżyniera elektryka i od 1 stycznia 1952 r. został asystentem w katedrze prof. S. Fryzego. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1960 r., a doktora habilitowanego w 1963 r. W 1960 r. prof. Z. Nowomiejski został powołany na stanowisko kierownika Zakładu Elektrotechniki Teoretycznej, a od 1963 r. kierownika Katedry Podstaw Elektrotechniki, która po kolejnych zmianach organizacyjnych weszła w skład Instytutu Elektrotechniki Teoretycznej i Przemysłowej. Najpierw Katedrą, a następnie Instytutem kieruje aż do śmierci. Bogaty dorobek naukowy prof. Z. Nowomiejskiego obejmuje kilkadziesiąt publikacji oraz skryptów i monografii z syntezy i dynamiki układów elektrycznych oraz zastosowań matematyki w teorii obwodów. Ze szczególnym zaangażowaniem zajmował się uogólnioną teorią mocy w układach o przebiegach odkształconych, a ostatnio także w układach o dowolnych przebiegach prawie okresowych i przypadkowych. Prof. Z. Nowomiejski jest twórcą Seminarium Podstaw Elektrotechniki i Teorii Obwodów SPETO, przewodniczył Komitetowi Organizacyjnemu SPETO od chwili jego powołania w 1977 r. aż do śmierci. Seminarium to jest organizowane corocznie, w 2004 r. odbyło się już XXVII. Prof. Z. Nowomiejski zmarł 27 stycznia 1985 r. pełniąc funkcję Dziekana i Dyrektora Instytutu.

Aleksander Szendzielorz

Lata urzędowania: 1973-1979

Prof. Aleksander Szendzielorz urodził się 9 stycznia 1928 r. w Tarnowskich Górach. W 1953 r. uzyskał na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej dyplom inżyniera, a w 1955 r. dyplom magistra inżyniera elektryka. W 1953 r. podejmuje pracę jako asystent w Katedrze Sieci Elektrycznych. W 1965 r. uzyskuje stopień naukowy doktora. W 1970 r. został powołany na stanowisko docenta. W 1984 r. uzyskał tytuł naukowy profesora. W latach 1971-1973 pełnił funkcję prodziekana. Dorobek naukowy prof. A. Szendzielorza obejmuje około 130 prac, w tym 62 opublikowanych. Jest współautorem czterech skryptów i autorem jednej monografii. Prof. A. Szendzielorz należał do wąskiego grona uznanych w kraju i za granicą specjalistów z dziedziny kabli elektroenergetycznych oraz sieci kablowych. Prof. A. Szendzielorz zmarł 31 maja 1986 roku.

Brunon Szadkowski

Lata urzędowania: 1979-1981

Prof. Brunon Szadkowski urodził się 11 września 1939 r. w miejscowości Kanie k. Chełma Lubelskiego. Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej ukończył w roku 1962, uzyskując dyplom magistra inżyniera elektryka. W tym samym roku podjął pracę w charakterze asystenta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego. Doktorat uzyskał w 1969 r., a habilitację w 1984 r. W 1990 r. Prezydent RP nadał Mu tytuł naukowy profesora. W latach 1973-1979 i 1981-1984 prof. B. Szadkowski był zastępcą, a od roku 1984 do roku 2003 dyrektorem Instytutu Metrologii i Automatyki Elektrotechnicznej. Prof. B. Szadkowski jest wybitnym specjalistą w zakresie metrologii, zwłaszcza pomiarów impedancji oraz badań materiałów elektroizolacyjnych. Jest autorem lub współautorem ponad 60 publikacji, w tym podręcznika akademickiego, skryptów i monografii oraz ponad 70 pozycji nie publikowanych.

Władysław Mizia

Lata urzędowania: 1981-1982,1985-1990

Prof. Władysław Mizia urodził się 8 czerwca 1939 r. w Jeleśni koło Żywca. W latach 1957-1962 studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej, gdzie uzyskał dyplom magistra inżyniera elektryka. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Katedrze Maszyn Elektrycznych. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1969 r., a doktora habilitowanego w 1981 r. W 1991 r. został mianowany profesorem Politechniki Śląskiej. Prof. W. Mizia w latach 1978-1979 pełnił funkcję prodziekana ds. studiów dziennych na Wydziale Elektrycznym, a w 1981 r. zostaje wybrany na stanowisko dziekana Wydziału Elektrycznego na lata 1981-1984. Kadencji tej nie ukończył, ponieważ w stanie wojennym został odwołany z funkcji dziekana za "źle przeprowadzoną weryfikację pracowników i stosunek do studentów". W 1985 r. zostaje ponownie wybrany dziekanem Wydziału Elektrycznego. Funkcję tę pełni do 1987 r. i po kolejnych wyborach w kadencji 1987-1990. W latach 1981-1990 prof. W. Mizia był członkiem Senatu Politechniki Śląskiej i przewodniczącym Senackiej Komisji Bibliotecznej, a następnie przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Dydaktyki. Od 1981 r. pełnił funkcje zastępcy dyrektora Instytutu, a od 1994 r. kierował Katedrą Maszyn i Urządzeń Elektrycznych. Prof. W. Mizia był członkiem Sekcji Maszyn i Transformatorów Komitetu Elektrotechniki PAN. Zmarł dnia 29 sierpnia 2000 r. w Jeleśni.

Tadeusz Glinka

Lata urzędowania: 1990-1996

Prof. Tadeusz Glinka urodził się 30 lipca 1938 r. w Lgocie Błotnej, w powiecie częstochowskim. Studia wyższe ukończył na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej w 1961 roku. Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Maszyn Elektrycznych. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1968 roku, a doktora habilitowanego w 1975 r. W roku 1974 otrzymał nominację na stanowisko docenta, a w roku 1990 uzyskał tytuł profesora. W roku 1995 uzyskał stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1988-1993 był kierownikiem Zakładu Trakcji Elektrycznej, a w latach 1993-2006 dyrektorem Instytutu Elektrotechniki Teoretycznej i Przemysłowej, a w latach 2006-2008 kierownikiem Zakładu Inżynierii Elektrycznej w Transporcie. Dorobek naukowy prof. T. Glinki obejmuje autorstwo 3 i współautorstwo 4 książek, 4 skryptów, 1 monografii, około 250 artykułów naukowych i kilkanaście patentów. Jest m.in. członkiem Komitetu Elektrotechniki PAN i członkiem Sekcji Maszyn Elektrycznych i Transformatorów oraz Trakcji Elektrycznej Komitetu Elektrotechniki PAN, członkiem Komitetu Transportowców przy Oddziale Katowickim PAN. W latach 2003-2010 profesor Tadeusz Glinka był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych.

Tadeusz Rodacki

Lata urzędowania: 1996-1999

Profesor Tadeusz Rodacki urodził się 17 stycznia 1942 roku w Zawierciu. Studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej ukończył w 1967 r. Pracę rozpoczął 1 marca 1968 r. w ówczesnej Katedrze Napędu Elektrycznego na stanowisku asystenta. Od roku 1971 pracował w Instytucie Elektrotechniki Teoretycznej i Przemysłowej, pełniąc od 1987 r. funkcję zastępcy dyrektora ds. nauki. W 1973 r. uzyskał stopień naukowy doktora za pracę Regulacja prędkości obrotowej silnika bocznikowego prądu stałego zasilanego z układu prostownikowego poprzez impulsowanie w obwodzie prądu przemiennego. Po obronie pracy Analiza i synteza tyrystorowych układów zasilania i regulacji pewnych odbiorników łukowych w roku 1985 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W tym samym roku został mianowany na stanowisko docenta. W roku 1990 zostaje mianowany na stanowisko prof. nadzwyczajnego w Politechnice Śląskiej. Tytuł profesora uzyskuje w roku 1999. Działalność naukowa prof. Rodackiego skoncentrowana była na napędach elektrycznych, elektrotermii oraz odnawialnych źródłach energii elektrycznej. Dorobek Profesora obejmuje: 1 rozprawę, 5 monografii, 121 artykułów i referatów w materiałach konferencyjnych oraz 12 zgłoszeń patentowych. Był współautorem 58 opracowań niepublikowanych: ekspertyz i analiz, prac projektowych, opracowań z badań własnych, z tego 50 prac wdrożonych w przemyśle. Był promotorem 4 zakończonych przewodów doktorskich. W dorobku dydaktycznym miał m. in. 13 skryptów dydaktycznych, 1 podręcznik akademicki oraz prowadzenie ponad stu prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich. Profesor Tadeusz Rodacki zmarł dnia 2 czerwca 2004 r.

Bogusław Grzesik

Lata urzędowania: 1999-2005

Dr hab. inż. Bogusław Grzesik, Prof. Pol. Śl. urodził się 25 lutego 1940 r. w Sędziszowie Małopolskim. W 1967 r. ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej i rozpoczął pracę w Katedrze Napędu Elektrycznego. W roku 1973 uzyskał stopień naukowy doktora, a w roku 1993 stopień doktora habilitowanego po obronie pracy Analiza komutacji w przekształtnikach energoelektronicznych doskonałych i idealnych. Od roku 1995 pracuje na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Politechnice Śląskiej. Prof. B. Grzesik pełnił w latach 1999-2005 funkcję Dziekana Wydziału Elektrycznego. W latach 1997-2004 był kierownikiem Zakładu Napędu Elektrycznego i Energoelektroniki w Instytucie Elektrotechniki Teoretycznej i Przemysłowej, a w latach 2004-2009 kierownikiem Katedry Energoelektroniki, Napędu Elektrycznego i Robotyki. Prowadzi badania w obszarze energoelektroniki i elektroniki przemysłowej, elektrotechnologii. Jego obszar badawczy obejmuje również zastosowania nadprzewodnictwa, wielowymiarową teorię przekształtników energoelektronicznych oraz roboty mobilne. Dorobek naukowy prof. B. Grzesika obejmuje jedną monografię oraz autorstwo i współautorstwo ponad 250 publikacji naukowych. Jest współautorem 7 patentów i 10 zgłoszeń patentowych, promotorem 15 obronionych prac doktorskich. Profesor B. Grzesik był koordynatorem wielu projektów europejskich na Politechnice Śląskiej Profesor Bogusław Grzesik brał czynny udział w pracach Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Energoelektronika), jest członkiem Sekcji Napędu Elektrycznego i Energoelektroniki Komitetu Elektrotechniki PAN oraz członkiem komitetów naukowych i wydawniczych konferencji (SENE, EPN, EPNC, EPE, EPE-PEMC, Ee). Jest członkiem Rady Programowej Śląskich Wiadomości Elektrycznych.

Lesław Topór-Kamiński

Lata urzędowania: 2005-2012

Profesor Lesław Topór-Kamiński, urodzony 3 września 1946 roku w Krakowie, jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej. Studia ukończył w roku 1973, uzyskując stopień mgra inż. elektryka o specjalności miernictwo elektryczne i przyrządy pomiarowe. Z dniem 1 kwietnia 1973 roku rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Podstawowych Problemów Elektrotechniki i Energoelektroniki Politechniki Śląskiej. W roku 1981 obronił pracę doktorską pt.: ”Synteza charakterystyk statycznych komparatorów sygnałów sinusoidalnych” i z dniem 1 października 1981 roku został zatrudniony na stanowisku adiunkta. W okresie od dnia 1.10.1981 do dnia 30.09.1984 roku pełnił funkcję kierownika Zespołu Teorii Elektrotechniki II w tym instytucie. W roku 1996 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie monografii „Bezinercyjne elementy osobliwe jako modele elektrycznych układów aktywnych”. W roku 1999 został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od września 2002 roku pracuje w Instytucie Metrologii, Elektroniki i Automatyki, w którym od 2003 do 2012 roku pełnił funkcję kierownika Zakładu Elektroniki. Jego działalność naukowa, badawcza oraz dydaktyczna dotyczy zagadnień związanych z teorią obwodów elektrycznych i elektronicznych, a szczególnie teorią elektrycznych układów aktywnych, modelowaniem układów elektronicznych za pomocą elementów. Jest autorem lub współautorem ponad 140 prac naukowych opublikowanych w kraju i za granicą w tym 2 monografii oraz 4 wniosków patentowych. Jest promotorem 3 ukończonych przewodów doktorskich oraz ponad 30 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich. Od roku 2002 pełnił funkcję Prodziekana ds. Studenckich dla Kierunku Elektronika i Telekomunikacja, a w latach 2005 do 2012 funkcję Dziekana Wydziału Elektrycznego. Za jego kadencji dziekańskiej uruchomione zostały dwa nowe kierunki studiów: Informatyka oraz Mechatronika, studia zaoczne prowadzone na wszystkich kierunkach studiów, studia zamiejscowe w CKI Rybnik oraz stworzono blisko 40 laboratoriów.

Paweł Sowa

Lata urzędowania: 2012-2020

Prof. dr hab. inż. Paweł Sowa urodził się w 1947 r. w Tarnowskich Górach. Specjalista w dziedzinie analizy elektromagnetycznych zjawisk przejściowych, analizy niezawodności pracy systemu elektroenergetycznego oraz oddziaływania na organizmy żywe pól elektromagnetycznych występujących w pobliżu urządzeń elektroenergetycznych. Jest autorem lub współautorem ponad 210 publikacji naukowych, w tym: artykuły, referaty, monografie, rozdziały w monografiach oraz liczne niepublikowane prace naukowo-badawcze krajowe i zagraniczne, komunikaty, studia. Brał udział w 65 projektach badawczych (w 15 jako kierownik), w 18 grantach PBU, PBZ (w 7 jako kierownik). Pracował jako visiting profesor na wielu zagranicznych uczelniach. Prowadził kursy dla pracowników energetyki peruwiańskiej, chilijskiej, argentyńskiej, meksykańskiej, tajlandzkiej oraz południowoafrykańskiej. Prof. Paweł Sowa jest członkiem Zarządu Komisji Energetyki Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Katowicach, towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Komitetu Wielkich Sieci Elektroenergetycznych CIGRE, Rady Naukowej Tauron-Dystrybucja, Rady Regionalnej ds. Energii. Przewodniczył i organizował konferencje Invention. Jest członkiem kilkunastu międzynarodowych komitetów naukowych m.in. IAESTED - Energy and Power Systems, Modelling and Simulation, Reliability and Quality Control, World Academy of Science Scientific and Technical Committee & Editorial Review Board on Electrical and Computer Engineering, jak również komitetów naukowych konferencji organizowanych w Polsce i za granicą. W latach 1997-2009 pełnił funkcję Kierownika Zakładu Automatyki i Informatyki w Elektroenergetyce. Od roku 2009 jest Dyrektorem Instytutu Elektroenergetyki i Sterowania Układów. W latach 1997-2004 pracował dodatkowo w Instytucie Elektroenergetyki Politechniki Częstochowskiej na stanowisku profesora nadzwyczajnego, gdzie jednocześnie pełnił funkcję Kierownika Zakładu Przesyłu Energii Elektrycznej i Automatyki Systemowej. Przez dwie kolejne kadencje (2005-2012) prof. P. Sowa był Prodziekanem ds. Nauki i Organizacji, zaś od roku 2012 pełni funkcję Dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej.

Marian Kampik

Lata urzędowania: od 2020

Prof. dr hab. inż. Marian Kampik jest specjalistą w dyscyplinie elektrotechnika, w zakresie metrologii elektrycznej.
Studia magisterskie na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej ukończył w 1988 r. Po studiach podjął pracę jako asystent w Instytucie Metrologii, Elektroniki i Automatyki na tym samym wydziale. Stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie elektronika uzyskał w 1996 na podstawie pracy pt. "Termiczny przetwornik wartości skutecznej z piezorezonansowym czujnikiem termometrycznym przeznaczony do wzorcowego transferu AC-DC" zrealizowanej pod kierunkiem prof. Tadeusza Skubisa. W 2010 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika, a od 2012 objął kierownictwo Instytutu Metrologii, Elektroniki i Automatyki (przekształconego w 2019 w Katedrę). Tytuł naukowy profesora otrzymał w 2017 roku.
Z dniem 1 września 2020 powołany przez rektora Politechniki Śląskiej, prof. Arkadiusza Mężyka na funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego na czteroletnią kadencję.
Autor ponad 200 publikacji naukowych, w tym 3 monografii. Promotor 3 ukończonych prac doktorskich i ponad 50 prac magisterskich i inżynierskich. Stypendysta DAAD w latach 1993-1995 oraz w 1999. Laureat zespołowej nagrody Siemensa za pracę pt. Komparator etalonów indukcyjności własnej w 2003 r. W 2020 r otrzymał dwa wyróżnienia oraz Złoty Medal Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE) za aktywność publikacyjną w czasopiśmie „IEEE Transactions on Instrumentation and Measurement”. Jego zainteresowania naukowe obejmują dokładne pomiary wielkości elektrycznych, sensorykę oraz zagadnienia związane z cyfrową syntezą sygnałów pomiarowych.
Członek Komisji Metrologii PAN Oddziału w Katowicach, Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Polskiego Towarzystwa Techniki Sensorowej i Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Odznaczony, między innymi, brązowym i srebrnym Krzyżem Zasługi (odpowiednio w 2005 i 2018), srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (2012) oraz odznaką Zasłużonemu dla Politechniki Śląskiej (2006).